Alle tijd
Niemand gaat voor zijn of haar plezier naar een apotheek. Want of je nu als eerste (enige) aan de beurt bent of als twintigste: lang wachten zul je! In een apotheek nemen ze standaard alle tijd. Achter de schermen.
Sleutel
De woorden klantvriendelijk en apotheek laten zich nauwelijks combineren in één zin. Een ontboezeming dan maar: ik probeer altijd te achterhalen of er een sleutel zit. Op de rug van de apotheekmedewerker die me ’te woord staat’. Zonder ook maar enige intonatie in de stem.
Terhandstelling
Tot overmaat van ramp moet ik ook nog extra in de buidel tasten bij een ‘nieuw geneesmiddel’. Want dan ben ik verplicht om tekst en uitleg te ondergaan. Over wat het medicijn in kwestie is. En wat het ‘doet’. Hoe het medicijn gebruikt moet worden. En of er bijwerkingen op zouden kunnen treden. Terhandstelling heet dat. Overbodig. Alles staat immers in de bijsluiter!
Hoger tarief
Voor dit ‘begeleidingsgesprek’ rekent de apotheker een ander (lees: hoger) tarief. Voor het in orde maken van een receptje krijgt hij circa 7 euro. Dat tarief wordt verdubbeld (circa 14 eurootjes) bij een begeleidingsgesprek. Dat niets voorstelt. Trefwoord: bijsluiter. En ook zonder bijsluiter gooi ik oogdruppels nooit in mijn oor.
‘Waarom zijn Paracetamolletjes rond?’
Tot slot: bij het Kruidvat vragen ze bij de kassa ‘of er nog vragen zijn’ over bijvoorbeeld de Paracetamol die je uit het schap hebt gepakt. Een gratis begeleidingsgesprek. Zeg maar. Uit de serie: “Uhh, ja. Ik wil graag weten waarom Paracetamolletjes rond zijn. Nou goed?”
Ton Broekhuisen
