Het WK vrouwenvoetbal 2023 (gespeeld in Nieuw-Zeeland en Australië) komt langzaam op gang.
Na eerder Portugal met 1-0 te hebben teruggewezen, speelden de Oranje Leeuwinnen in het holst van (onze) nacht tegen het oersterke Amerika. Resultaat: een alleszins bevredigend gelijkspel (1-1). Nee, ik heb niet gekeken. Ik durfde niet goed. Niet omdat ik bang was voor een nederlaag van de vrouwen van Andries Jonker. Want verliezen hoort bij sport.
Nico Oudshoorn
Nee, ik was bang dat ik het spel van de Oranje Leeuwinnen niet goed zou vinden. Waardoor ik met de gebakken peren zou zitten. Want als ik naar de Oranje Leeuwinnen kijk, MOET ik er automatisch ook enthousiast over doen. Anders moet ik niet kijken. Volgens Katja Snoeijs, vervangster van de geblesseerd geraakte eerste Oranje-spits Lineth Beerensteyn, althans. Zo niet dan ben ik een cynische oude (ook nog witte) man. Type Nico Oudshoorn. Zeg maar.
Verademing
Nou, beste Katja, ik vind het vrouwenvoetbal een verademing. De speelsters vallen pas als ze uit hun evenwicht zijn gebracht. Ze zijn wars van vervelende trekjes. En ze naaien elkaar geen kaarten aan. Dat is positief, toch?
Pover
Over het spelniveau ben ik kritischer. Ik vind het nogal pover. Bij bijvoorbeeld de Oranje-hockeysters, -volleybalsters en -handbalsters heb ik dat gevoel totaal niet. Bij Oranje-roeisters, -atletes en -schaatssters evenmin. Ook hun prestaties vergelijk ik niet met de prestaties van de heren. Ik vind die meiden gewoon hartstikke goed! Zo gezien vind ik dat er nog een flinke weg te gaan is voor het vrouwenvoetbal. Vrij naar Mart Smeets: ‘Mag ik dat zo zeggen?’
Ton Broekhuisen
